Ruim 6 jaar geleden overleed ons pap, ruim 2 ½ jaar geleden ons mam. De generatie die mij is voorgegaan is uit de tijd gevallen. ‘Nu mag ik het van hen geleerde waar gaan maken’, bedenk ik als enig kind, die vele jaren met hen leefde en werkte… Een blogserie over levenslessen van vroeger voor NU (64).

Ik ben opgegroeid met een specifieke manier van leven waar alles in zit. Heel anders dan een ‘burgermansbestaan’ (zonder waardeoordeel!) kenden pap en mam bijvoorbeeld geen vakantie, vrije tijd, salaris of… pensioen. Alles zat in het bedrijf, inclusief hun beider appeltje voor de dorst. Dit betekent dat het hele boerenleven een bepaalde mentaliteit aan hen heeft overgedragen. Een mentaliteit waarin zelfredzaamheid en een evenwichtig leven het ritme van elke dag bepaalde. Via hen is deze mentaliteit in mijn hart gegrift. De belangrijkste leerschool die ik heb gehad is daarom: thuis… en op andere boerenerven, in stages en op uitwisselingen.

Natuurlijk is er de afgelopen halve eeuw het een en ander geprofessionaliseerd… maar de basis waarin ik ben gesocialiseerd, de mentaliteit waaruit ik nog steeds put, is toch echt een soort van vrijgevochten boerenbestaan. En lees dit alsjeblieft niet als een leven met de rug naar de samenleving. Lees dit als een gegroeid zelfbewustzijn waaraan elke nieuwe praktijk wordt getoetst.

Pap ging met pensioen op de leeftijd die ik onlangs heb bereikt. Dat wil zeggen dat hij zijn verantwoordelijkheden aan mij overdroeg. In zijn hart bleef hij boer tot aan zijn dood. En de lessen die hij me samen met mam meegaf leven nog elke dag voort.

(Foto: visual hunt, ilquotidianodellapa.it)

Jack Steeghs