En ineens gebeurde het: wandelen. Voor mij veel meer dan alleen beweging en buitenlucht…

Drie soms vier keer per week ga ik er alleen op uit. Een uur het stadspark in om gedachten te verzetten. Met slechts enkele ‘puzzels’ in mijn hoofd en een stevige tred wandel ik de wijk uit. Soms overdag, soms in de avond. Altijd mensen die hun hond uitlaten, buiten schooltijd spelende kinderen. Luw verkeer. Soms een wuivende bekende – waar ken ik hem/haar ook weer van?
Het park in komt er iets van spiritualiteit op gang. Er komen spontane gedachtes boven borrelen waar ik niet om gevraagd heb maar waar ik iets mee kan. Soms privé, soms werk. Naarmate de geest op het ritme van de tred meer geopend wordt begint de ‘dialoog’ goed op gang te komen. Vaak in de buurt van de Waal. ‘Het’ is er ineens – zoals ook een goed liedje spontaan kan ontstaan én in een half uurtje wordt opgenomen. Deze bijvoorbeeld:

Opmerkelijk om te constateren dat ik de laatste tijd minder behoefte heb om over de babbelgrens heen te gaan. Sporten is voor mij op een ander niveau gekomen. Minder de fysieke prestatie, meer de geestelijke prestatie. Het komt regelmatig voor dat ik zelfs hardop een ‘denkbeeldig’ gesprek voer. Met wie ben ik in gesprek? God? Soms word ik er een beetje high van…

Bidden.

Jack Steeghs