Sinds 1981 wordt elk jaar op 16 oktober Wereldvoedseldag gehouden. In dit licht hield ik afgelopen zondag een overweging met nagesprek in de Oecumenische Basisgroep te Venray.

Bijbellezingen:
(1ste) Jesaja 55, 10 – 11
(2de) Marcus 6, 30 – 44

Komende week is het Wereldvoedseldag. Wat zegt dat mij? En jou?

Nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid leefde een generatie volkeren in een tijd,
dat alles met alles verbonden is én dat de informatiestroom die daarmee gepaard gaat
24 uur per dag de wereld rond gaat. De wereld is een globale wereld geworden.

Globalisering is een wereldwijde beweging waarmee ondermeer: de beschikbaarheid en bereikbaarheid van voedsel stijgt, hulpvragen vanuit bevolkingsgroepen gesteld en gehoord kunnen worden, handelsproblemen via overheden in gesprek kunnen komen, en via democratische politieke lijnen gekanaliseerd.

Globalisering betekent ook dat het bedrijfsleven meer oog krijgt voor fairtrade
en een duurzaam welbegrepen eigenbelang…

Goed nieuws. Zo komt óók voedsel daar waar het wezen moet…

Nog meer goed nieuws. Samen met armoede is gezond en beschikbaar voedsel
voor alle wereldbewoners één van de 8 millenniumdoelen zoals die door de VN in het jaar 2000 zijn vastgesteld als richtsnoer voor 2015.
Onlangs zijn die doelen zelfs uitgebreid én verder aangescherpt tot 17 duurzame ontwikkelingsdoelen!

Goed nieuws… Maar hoe zit het nou met die omstreden basisvoorwaarde: economische groei…

Ik hou het graag dichtbij huis. Bij mezelf en bij jullie. Ik ben hier namelijk uitgenodigd door een gelóófsgemeenschap.
Daarmee staat Wereldvoedseldag ook in een ánder perspectief – dan alleen maar de gebruikelijke wereldorde, die via diverse media de klok rond onze geesten prikkelt.
Door de situering in een geloofsgemeenschap verwijst voedsel niet alleen naar eten en drinken. In een geloofsgemeenschap verwijst voedsel naar jouw binnenkant.

Voedsel verwijst ook naar je ziel, je geweten. Voedsel verwijst naar het kompas waarmee jij je keuzes maakt – daar waar het vraagstukken van uiteindelijkheid betreft….
Dan gaat voedsel over het voeden van jouw besef van afkomst en levensperspectief. Het voeden van het doorgeven van leven, het voeden van wat in jouw leven écht telt, bewustzijn van wat jij én de ander nodig heeft.

En omdát die voeding nooit een individuele en altijd een persoonlijke aangelegenheid is
worden er bronnen uit het verleden gebruikt – bewust of onbewust.
Een van die bronnen die ons vandaag wordt aangereikt is de Bijbel. In een beeldende vertelling wordt in Jesaja 55 zaad als metafoor voor God gebruikt.
Gods Woord als een soort verleider om in eerste instantie niet op de eigen zaken te vertrouwen, maar op God.

Ben jij bereid om te luisteren naar Gods Woord? Wat hoor jij?

Wie de tijd neemt om Jesaja vanaf hoofdstuk 40 te lezen merkt dat dit Bijbelgedeelte één groot bevrijdingsaanbod is… Een bevrijdingsaanbod van God aan mensen.

Jesaja 40 begint met de fysieke terugtocht van Gods volk uit de ballingschap, naar het Beloofde Land. Die fysieke terugtocht van Gods volk wordt meer en meer een geestelijke terugtocht.
Niet voor niets is de hele Bijbel na de ballingschapervaring herschikt en herschreven
tot ongeveer de vorm zoals we die nu nog steeds kennen…

Waar gaat het uiteindelijk om in het leven?

Een soort van thuiskomen bij jezelf, bij medemensen en bij God. Vrede. Dat geeft troost en voldoening, dat het leven goed is zoals het is. Leven met perspectieven waar jij met jouw talenten het verschil mag maken tussen honger, dorst en ‘er is genoeg voor iedereen’.

Op het eerste gezicht gaat Wereldvoedseldag over voedselproducten. Maar wie iets verder kijkt ziet dat voldoende en veilig voedsel voor iedereen door mensenhanden tot stand komt.
Voldoende en veilig voedsel gaat via mensenhanden van A naar B. De huidige wereld bestaat uit door mensen bedachte en in stand gehouden structuren. En om dan maar meteen de vraag van deze themaviering te beantwoorden: Ja, er is dus altijd genoeg voedsel voor iedereen!

Een eventueel tekort is een kwestie van onrecht aanpakken, van verdelen, van keuzes in welvaartspeil, van langere termijndenken, van moed, van geloof…

Anders dan wat in de duurzaamheidlobby vaak wordt gezegd
met ‘denk globaal, handel lokaal’ draai ik het – in het perspectief van een geloofsgemeenschap – liever om: kijk klein, handel groots.

Kijk klein, handel groots. Omdat je in het voedselvraagstuk pas iets kunt betekenen als je dichtbij blijft.
Kijk klein, handel groots. Omdat ik van de kerk geleerd heb dat je wát je doet, groots moet neerzetten – want pas dan kan een zaadje groeien. Zoals rituelen. Met aandacht, vol overgave, doorleefd, gedeeld, herkenbaar…
En dat niet één keer, maar telkens weer: daarom delen wij zo dadelijk de maaltijd samen.

Kijk klein, handel groots, is naar mijn idee de essentie van de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging waarvan we lazen in het boek Marcus.
Kijk klein, handel groots… Omdat ik van de kerk geleerd heb dat voedsel bestaat uit twee delen: een lichamelijk én een geestelijk deel.
Het een en ander staat niet los van elkaar, maar je moet het wel willen zien.

Voedsel is ervoor
om zich weg te geven
opdat wij kunnen aarden,
opdat wij kunnen leven,

zoals Hij het ons heeft voorgedaan.

Amen

Jack Steeghs