De verbondsformule komt regelmatig terug in de Bijbel. Weinig tekst maar geladen woorden in psalm 33, 12.

Psalm 33, 1 – 22
(…)
(12) Gelukkig het volk waarvan de HEER God is’
(…)

Ik herinner me een ouderling op leeftijd in de protestantse gemeente in Helenaveen, die op een gemeenteavond over jongerenwerk ineens zei: ‘We hebben het geloof van onze jongeren verwaarloosd. We griffen ons geloof niet meer in hun hart.’

Het zijn déze woorden die ik me bij deze psalm ineens herinner en die me toen – pakweg 25 jaar geleden – als jonge gast diep troffen. Hoewel deze typisch protestantse duiding mij vreemd is, snapte ik door de ernstige wijze waarop ze werden uitgesproken onmiddellijk wat hij bedoelde.
Nu, zoveel jaren later, inclusief een theologiestudie en carrière in de kerk, weet ik dat deze man ongelofelijk Bijbelgetrouw verwoordde waar het bij het volk van Israël om gaat. Hij verwoordde haarscherp wat ook christenen nu nooit mogen vergeten.

Alleen bij de profeet Jeremia staat te lezen dat het verbond van God met Noach, met Abraham en met Mozes niet helemaal is gelukt. Daarom zeg de profeet namens God: ‘Ik schrijf mijn Wet in hun binnenste, Ik grif die in hun hart. Ik zal hun God zijn, en zij zullen mijn volk zijn’ (Jeremia 31, 33).

Jack Steeghs