Als geloofsgemeenschap op het platteland vieren. Maar dan middenin het economisch geleefde leven. Dat brengt betrokkenen dichterbij de vragen die er echt toe doen.

Een volle kerk op het langgerekte voerpad. Het past net. En voor de kerkganger uitzicht naar keuze: de grazende kudde buiten of de van de melkbeurt terugkerende koeien achter het hek.

En dan niet raar opkijken als er tijdens het gebed geloei of melkmachinegeluiden klinken. Dat hoort allemaal bij het vieren te midden van het economisch geleefde leven en werken op het platteland. Het werk gaat op deze gerobotiseerde rundveehouderij namelijk altijd door!
Op deze lenteochtend vertelt de gastheer vrijuit over zijn perspectieven. Met vragen die hem bezig houden:

– Hoeveel collega’s heb ik straks nog?
– Wat gaat toekomstige wetgeving voor mij persoonlijk betekenen?
– Kunnen wij het bedrijf straks overdragen aan de 4e generatie?

Snelle antwoorden zijn er niet. Wel kunnen betrokkenen zich als gemeenschap met elkaar verhouden tot de vragen die gesteld worden. Daarom is een parochiebrede geloofsgemeenschap op deze fraaie lenteochtend bijeen. En om ook doordeweeks meer werk te kunnen maken van de aandacht voor de omgeving waar je samen kerk bent, wordt ter plekke een nieuwe werkgroep Kerk In Platteland (KIP) opgericht.

KIP is een goede methode voor alle geloofsgemeenschappen op het platteland, om met beperkte middelen en menskracht net iets meer te doen dan bijvoorbeeld een bid- en/of oogstdankdag.

Ik ben er zo trots op dat ik 7 jaar geleden deze beweging met collega’s op gang heb mogen brengen!

Interesse?
Stel je vraag via de contactbutton op de homepage.

Jack Steeghs