Psalm 51 is een psalm die een grote culturele impact heeft gehad.

Statenvertaling 1637 (editie ’77)
Psalm 51, 7: Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, en in zonde heeft mijn moeder mij ontvangen.

NBV ‘04
Psalm 51, 7: Ik was al schuldig toen ik werd geboren, al zondig toen mijn moeder mij ontving.

Opvallend dat de oudere vertalingen, zowel in katholieke als protestantse kringen, de nadruk leggen op het tekort van kind én moeder. Terwijl latere vertalingen het tekort van de moeder niet meer benoemen.
Een problematische tekst voor lezers van vandaag die niet thuis zijn in de Bijbel. Dat begint al met ‘ongerechtigheid’, soms vertaald met ‘zonde’, later vertaald als ‘schuld.’ Onze huidige cultuur heeft geen besef van zonde of schuld. Wij kunnen niets meer met een tekst waarin een pasgeborene wordt neergezet als schuldig. En dan de passage dat moeder haar kind in zonde heeft ontvangen.
Er is weinig fantasie voor nodig dat zo’n tekst, als ze wordt opgenomen in huwelijks- en doopformulieren, sexualiteit in een hoek plaatst waar ze beslist niet thuishoort. Want sexualiteit is niet iets dat vermeden moet worden. Integendeel. Sexualiteit is een met het leven gegeven gave van God. Om van te genieten.

De context waarin deze psalm staat verklaart waaróm deze tekst zo is opgeschreven: veel psalmen zijn door David of in de stijl van hem geschreven. Deze psalm begint niet voor niets als volgt: ‘…een zangstuk op naam van David: toen de profeet Natan naar hem toe gekomen was na Davids omgang met Batseba.’

De context
Koning David was vreemdgegaan met Batseba en liet later haar man, Uria, omkomen in de strijd. Bekend geworden als de schanddaad van David (2 Samuel 11).

(Foto: Reeperbahn, Hamburg – pixabay)

Jack Steeghs