Het Sjema Israël (Deuteronomium 6, 4 – 9) het dagelijkse gebed van de joodse gemeenschap, laat mooi zien dat geloven gebeurt met alle zintuigen. Onderstaand een blog over kijken met je hart, over het voor waar aannemen van wat je in je dagelijkse leven kunt zien. En wat je daarmee kunt doen…

Verbazing
Ik vraag me tegenwoordig regelmatig af waarom velen moeite hebben met kijken, met waarnemen, met het voor waar aannemen wat gezien wordt en dat vervolgens teruggeven aan medemensen, organisaties, leidinggevenden, om er met elkaar betere handelingsperspectieven uit te kunnen halen…

Het ene kijken is het andere niet
In het verkeer leren we onze kinderen al jong om (meerdere keren) goed te kijken alvorens een straat over te steken. Vanzelfsprekend. Maar als het gaat over kijken in werksituaties dan wordt vaak een bepaalde blik voorondersteld. Ingegeven vanuit stalorders. Of vanuit wat in een bepaalde organisatiecultuur hoort.
Daar is niks mis mee zolang dat wat gezien wordt strookt met de menselijke waardigheid, met dat mensen op hun niveau en met hun kwaliteiten kunnen meedoen en wel zodanig dat het algemeen gedeelde welzijn van de plaatselijke gemeenschap of groep bevorderd wordt.

Ik zie maatschappelijke scheefgroei
Met de genoemde beginselen uit de katholieke sociale traditie in mijn lijf zie ik tegenwoordig met eigen ogen dat er in onze samenleving veel is scheefgegroeid. Teveel werkculturen worden ingegeven door neoliberale marktprincipes die zich expliciet richten op korte termijndoelen. Wat ik daarop tegen heb? Mensen zijn geen neoliberale schepsels, zo eenzijdig zit leven gewoonweg niet in elkaar. Leven is veel meer dan competitie, markt en winstmaximalisatie. Leven is soms ook tekort schieten, falen, onaf zijn. En dat is geenszins een zwaktebod zoals het marktdenken ons allemaal wil aanpraten. Falen hoeft niet opgelost te worden! Falen is een wezenskenmerk van alle leven dat wij allemaal uiteindelijk eindig zijn en tekort schieten, dat wil zeggen dat wij allemaal alleen maar kunnen gedijen bij medemenselijkheid en compassie.

Wat ik doe?
Ik kan situaties van leven en houdingen van mensen niet veranderen maar wel mijn eigen opstelling. Ik kan alleen maar kijken met ogen die gezien en geleerd hebben van het leven zoals het is. En dat geef ik graag terug aan collega’s, omstanders, leiders… In de hoop dat er mee gewerkt gaat worden. En als dat niet gebeurt? Dan probeer ik het tekort op een dusdanige manier mee te dragen zonder er zelf al teveel onder te lijden.

(Foto: Great Dixter Gardens, Northiam, East Sussex)

Jack Steeghs