In tijden van corona, een ervaring die spontaan boven komt vanuit mijn agrarische verleden…
In tijden van corona…
denk ik aan tijden die ik als boer meemaakte, maar de wereld om mij heen niet…
denk ik aan die keren dat er een virusdiarree onder de varkens heerste
in een hardnekkige variant, maar moeilijk beheersbaar…
sterk vermagerende varkens
een doordringende stank
niet weten wat te doen
maar moeilijk kunnen vertrouwen op basisregels
met als belangrijkste: onthouding van contact
en
geen voedsel
alleen schoon water
ontsmettingsbakken bij elke stal, in- en uitgang
dagelijkse discipline
elk moment van de dag geconfronteerd worden met vee dat schreeuwt
met pijn in de oren
met zichtbare honger
met een ongelijktijdigheid van verspreiding en infectie
verschillende visies van hoe het verder moet
ik moet hier spontaan aan denken
omdat de mechanismes zo lijken op wat ik nu zie
op een grotere schaal
en met een grotere impact
Jack Steeghs
vroedman 
Het verleden en heden goed op elkaar laten doorgaan: wat de boeren al generaties lang meegemaakt hebben met hun veestapel. Thans wordt het coronavirus een belager voor ons mensen. Moge de huidige situatie leiden tot een beter begrip voor elkaar…….
Beste Jacques, Ik kan me helemaal vinden in jouw gevoelens die in tijden van besmettelijke dierziektes herkenbaar zijn. Ik schreef een artikel voor DE Boerderij over Boeren en globalisering. Hierin schreef ik o.a. ‘We verlangen al weer naar de oogst en tevens naar het einde van de pandemie. Maar leven in onzekerheid en het hebben van een unheimisch gevoel is beangstigend. Het gaat nu om mensen! In februari 1997 ging het met de uitbraak van de varkenspest om dieren en de betreffende boerengezinnen. er is bij mij hetzelfde gevoel aanwezig als wat ik toen op onze boerderij heb meegemaakt. Dieren mochten niet vervoerd worden, er was een vervoersverbod en wij mensen zaten opgesloten in ons gebied. Het woord lockdown was nog niet uitgevonden, maar het voelde wel zo toen we te maken kregen met de varkenspest die vooral in Limburg en Brabant heerste. De varkenspest die we niet mochten bestrijden met een bestaand vaccin, omdat vaccineren in de jaren ’80 was afgeschaft ten bate van de globale export.’
P.S. Ik spreek nu meerdere boeren en boerinnen die dezelfde traumatische gevoelens herkennen in de tijd van varkenspest, mkz en vogelpest.
‘Maar nu gaat het om mensen en zo wel hier en wereldwijd! ‘ En de Paus hield vorige week zo’n inspirerende preek: We zijn kwetsbaar en we zijn de weg kwijt, en toch zijn we allemaal heel belangrijk en nodig. En tot slot: Laten we nu beginnen te werken en na te denken over een nieuwe wereldorde, misschien hebben onze perspectieven van weleer nu een kans om gehoord te worden!