• 

Vele leerscholen heb ik mogen proeven. En allen zijn ze me even lief. Toch is er eentje die eruit springt. Vanwege het ‘gegeven moment’ dat ik onmiddellijk herkende als aanlokkelijk. Ik gaf me er toen aan over en diep deze route nog elke dag uit…

Een echt geschenk.

Een onvergetelijk moment, zomaar gegeven…

Ik zie hem nog zó voor me. Hij die me aanhoort. De man die ik toevertrouw dat ik op een dood spoor ben aanbeland en het even niet precies meer weet. Of hij iets voor me kan betekenen? Want ik hoorde van anderen dat hij iemand is die goed thuis is in de agrarische wereld waar ik woon.

Hij hoort hoe ik vastgelopen ben en wat ik zoek. Dat ik mijn levenservaring wil inzetten op het platteland en niet precies weet wat een handige ingang is. En nee, ik hoef er niet rijk van te worden maar wil wel dat mijn inzet dusdanig wordt gewaardeerd dat ik mijn gemaakte onkosten en gederfde inkomsten kan verhalen.

Op dat moment heb ik al de nodige weggetjes verkend. Ze lopen allemaal dood. Hoe dat kan? Vele gouden kalveren. Velen die ik hoor bewaken ondernemersbelangen alsof ze een schat bewaken, daar waar ik juist leerde dat een gezamenlijk ideaal bestaat in het er sámen voor te leven. Dat is toch het coöperatieve denken in de visiedocumenten van de organisaties die ik verkende?

Ik vertel de man van het niet kunnen geloven te vernemen hoe organisaties zeggen vernieuwing na te streven en vervolgens laten merken dat dat dan wel op een bepaalde (zogenaamd ‘professionele’) manier hoort te verlopen. Dat is toch niet de vernieuwing die zo nodig is?

En dan geeft de man me terug:

Het probleem is dat jij het licht hebt gezien. Het licht dat niet iedereen kan verdragen. En al helemaal niet alles wat staat voor de gevestigde orde. Voortaan zul je dit soort weerstanden vanuit het duister steeds meer herkennen. Het zij zo. Laat het los. En wees zelf blij. Jij hebt het licht gezien en dat licht zal jouw nooit meer verlaten, omdat je nooit meer ‘niet kunt zien’.

Wees blij, koester de rijke momenten en leef daaruit.

(Foto: pixabay)

Jack Steeghs