Goede voornemens zijn geen lege hulzen maar concrete handvaten om je aan op te trekken, in de hoop op en in het werken aan betere tijden. Levensbeschouwing en ethiek ineen. Tenminste, als je voornemens wortelen in een God-waardige bron. Een oefening vanuit psalm 16.
De KBS vertaling van Psalm 15 kopt ‘Wie mag gast zijn in uw tent?’ Kan het treffender op eerste kerstdag? – waar een verhaal van een aanstaand ouderpaar centraal staat, dat een gastvrij onderkomen zoekt waar de hoogzwangere vrouw haar kind geboren kan laten worden…
Niet het milieu, niet (het eventueel gebrek aan) dierwelzijn, niet het gesprek met ‘de samenleving’ maar iets anders is het belangrijkste probleem van de agrarische sector… Namelijk de positie van de mens in de organisatie.
Zijn mensen vanuit zichzelf zo compleet, zó goed, dat ze uiteindelijk een volwaardig leven kunnen leiden? Eventueel met kennisvermeerdering door en met hulp van elkaar? Wees eens eerlijk: daar kun je toch moeilijk ‘nee’ op zeggen?
vroedman 