Onlangs ging ik voor in een viering van de San Salvator gemeenschap met als thema: ‘waar het op aankomt.’ Onderstaand een lichte bewerking van mijn overweging. Over verantwoordelijkheid. Over handelen in het perspectief van een geloofsgemeenschap.
Onlangs ging ik voor in een viering van de San Salvator gemeenschap met als thema: ‘spelenderwijs scheppen’. Uit mijn overweging over de Bijbelse schepping van hemel en aarde en al wat leeft, in relatie tot de landbouw en wij in onze geheel andere tijd van leven.
Allerheiligen. Een belangrijk christelijk hoogfeest waarop we stilstaan bij de betekenis van voorbeeldig leven. Via personen die niet meer lijfelijk onder ons wonen, maar wel in en met ons zijn. Aan hen mogen we ons optrekken. Op het leesrooster staan de zaligsprekingen. Troost voor de behoeftigen, de armen van geest onder ons, want God is met hen. Voor wie hen bij wil staan zijn de werken van barmhartigheid uit Mattheüs 25 inspiratiebron bij uitstek. Om nog meer te worden zoals het ons is voorgedaan. Allerheiligen.
In de nieuwtestamentische lezing die vandaag op het leesrooster staat gaat het over leven in de ‘tussentijd’. Jezus trok ooit als mens tussen mensen rond op aarde. Meerdere generaties na zijn dood ontstond het nieuwe testament. Vooral de eerste christenen leefden sterk met de gedachte dat het einde der tijden elke dag daar kan zijn. Dit betekent de opgave van leven zonder te weten hoe lang het duurt ‘totdat Hij komt’. Hoe doe je dat?
