Een van de bekendste gebeden in de christelijke traditie is het Onze Vader. Het wordt in elke liturgische viering gebeden of gezongen, het is een gebed waarin leven en geloven elkaar voeden als een soort ‘veeleenheid’. Met de plattelandsbril op de neus volgt nu het derde en laatste deel.

…Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid, in eeuwigheid…

In alle verscheidenheid een-worden is een stukje hemels Koninkrijk op aarde. Niet helemaal maar toch. Met God is het eeuwige heden aangebroken met mij en jou als mede-delers in Zijn schepping.
Pas in ontmoeting beseffen wij wat het is om mens te zijn, en hoe wij verder moeten om het Rijk Gods hier op aarde te bewerkstelligen.

Tot niet zo heel lang geleden stond de landbouw bekend als een van de weinige economische sectoren waarin de dagelijkse praktijk in ‘voorhuis’ (gezin) en ‘achterhuis’ (bedrijf) zonder veel problemen door elkaar heen lopen. Met de verdere industrialisatie en allerlei eisen vanuit milieutechnisch en hygiënisch oogpunt worden ‘voor’ en ‘achter’ meer en meer losgekoppeld, zoals in niet-agrarische industrieën al lang gewoon is.
Het is de vraag of in deze landbouw dezelfde gevoeligheid voor het Mysterie overeind blijft als in de meer traditionele gezinsbedrijven, of er in deze landbouw dezelfde gevoeligheid voor levenscycli voorhanden is…
Ik vermoed dat dit besef niet weg is. Ook in meer industrieel geleide landbouw is er sprake van meescheppen met de Schepper en leidt een betere verzorging tot betere resultaten, meer winst. Profit tot in eeuwigheid? Dat is niet aan mij om te bepalen, dat ligt in handen van mensen in de sector, in samenspraak met omgeving en steun van God.

…Amen.

Een besluit nemen… Iedereen heeft ermee te maken, het soortelijk gewicht van de verantwoordelijkheid voordat het zover is weegt soms zwaar. Zoiets is ook in geloven en kerk aan de orde. Met het bidden van het Onze Vader neem je stelling. Nooit zonder risico’s.
Met ‘Amen’ spreek ik het vertrouwen uit in de God van de Heilsgeschiedenis. Die is bepalend voor verleden – heden – toekomst. Het is het vertrouwen dat er op het moment van mijn dood, een fundamentele Eenwording zal plaatsvinden tussen mij en ‘het huis van de Vader’.

Voor christenen is op deze plaats Jezus van Nazareth belangrijk. Hij is het die bemiddeld heeft tussen mensen en God de Vader. Jezus heeft ons als mens tussen mensen geleerd hoe ons te verhouden tot elkaar en tot (deze door) God (geïnspireerde Werkelijkheid).
Wanneer je in deze Heilsgeschiedenis stapt heeft dit consequenties. Zo nam Jezus van Nazareth zijn kruis op zich. Liever de dood, dan het loochenen van wat hij in en door God voor Waar had aangenomen.

God schiep de wereld door te spreken, roepen. Hij riep als het ware de wereld in het leven. Daarna Adam en Eva en al die andere geroepenen… …tot op de dag vandaag bij alle nieuw geborenen.
Allen krijgen dezelfde vraag: mens, waar ben je? Dan spant het erom en staat een ieder voor de uitdaging om kleur te bekennen, of niet. Elke levensfase opnieuw.
Hier sta ik. Waar sta jij? En wat kunnen we voor elkaar betekenen?

Jack Steeghs