Ik sta ervan te kijken. Elke dag weer. Echt waar. Wat vrijwilligers in geloofsgemeenschappen doen. Omdat ze staan voor hun zaak. En gewoon hun taak uitvoeren. Ode aan de vrijwilligers!

Vrijwilligers krijgen vaker aandacht. En dat is terecht. Zonder onbaatzuchtige vrijwilligers stort onze samenleving in. Kerken en geloofsgemeenschappen drijven op de kurk: betrokken mensen. En dan niet alleen als ‘consumerend’ lid.
Toch blijft het een grote kunst om in een werkveld waarin professionals en vrijwilligers – betaalde en onbetaalde krachten – op de werkvloer samenwerken, ervoor te zorgen dat dát in goede harmonie verloopt.
Het kan. Waar vrijwilligers weten wat en waarvoor ze het allemaal doen. Als de last niet te zwaar of te groot is. Als er met elkaar meegedacht wordt. Als professionals niet alleen maar met hun eigen zaken bezig zijn. Als de zaak waarvoor de betaalde en onbetaalde krachten staan een heldere zaak is, zonder een voelbaar concurrentiebeding of iets dergelijks. Als er gelachen en gehuild kan worden. Als er niet teveel moet maar wel kan.

Dan ben je in een goede samenwerking met geloven bezig. Echt een hele andere wereld binnen onze gewone wereld. Dat is nodig, dat is goed. Want zo is het ons ooit voorgedaan. Amen.

(Foto: attributen van vrijwilligers in van een van de gemeenschappen waar ik actief ben)

Jack Steeghs