Ik ben al jaren verbaasd over de rol die ‘het verdienmodel’ in onze wereld krijgt toebedeeld. Alsof je een goed idee eerst door een mal moet halen die er inhoudelijk helemaal niet toe doet.
Waarom ik verbaasd ben? Omdat uiteindelijk op het sterfbed ‘geld’ voor niemand het belangrijkste in het leven blijkt te zijn. Wat dan wel? Of je geliefd ben en hebt liefgehad!

Wisseling van de seizoenen
Als het seizoen herfst richting winter draait komen er (bij mij) bijna als vanzelf vragen rondom eindigheid naar boven drijven. En dat nog afgezien van wat mijn werken in kerken daaraan toevoegt. Het vallen van de bladeren doet iets met me. Net zoals de laatste oogst binnen zien halen. De lege velden. Koude nachten. Bevroren wegen. De wereld komt als het ware tot inkeer, wordt kleiner. De essentie komt gemakkelijker boven drijven als het verlangen daarnaar wordt gevoed vanuit een soort winterslaap. Een verlangen dat in het voorjaar weer openbreekt en vervolgens tot wasdom kan komen.

Gemak dient de mens niet altijd
De gemakken waarmee ‘we’ de afgelopen decennia steeds meer onafhankelijk van weersomstandigheden zijn gaan leven en werken heeft daarom een keerzijde: ‘we’ voelen niet meer wat de essentie is – totdat ziekte en dood daadwerkelijk op de deur kloppen en na het openen van de deur als een soort ‘dief op klaarlichte dag’ alles wat ons bezig houdt overhoop haalt…

Economie betekent echte keuzes maken
Economie is ontzettend belangrijk. Voor iedereen. En geen ‘maar…’! Vervolgens komt de vraag: welke economie? Het meer op profit ingerichte Angelsaksische of het meer op samenhang ingerichte Rijnlandmodel?
Onze huidige economie is veel complexer geworden dan genoemde tweedeling. Dat is te zien in de huidige indeling van een gemiddelde werkweek van een gemiddeld dienstenberoep. Een ondersteunende en afgegrensde 9 tot 5 baan raakt steeds meer uit de gratie. Door economische keuzes ver van de werkvloer verwijderd. En ook door keuzes die mensen zoals ‘wij’ zelf maken. Een keuze waar jij als mens als het ware voor wil leven. En dan niet te gemakkelijk tot een antwoord komen. Niet zoals ik vroeger vanzelfsprekend in de lijn van de traditie antwoordde:

– Wat wil je worden?
– Boer.
– Waarom?
– Omdat mijn ouders dat ook zijn
en ik het fijn vind om op het platteland te wonen,
om zelf je tijd in te kunnen delen
en met ons eigen boerenbedrijf bezig te zijn
dat ik kreeg overgeleverd.

Je kunt in het leven pas fundamentele keuzes maken als je weet ‘wie je bent’ en ‘wat jou te doen staat’. Voor dit soort vragen is in een op ‘zelf verdienen’ voorgesorteerde economie bijna geen plaats, want al wat jij wil ‘moet in ieder geval geld opleveren waar jij zelfstandig van rond kunt komen.’ En bij voorkeur in een zo kort mogelijk tijdsbestek. Kun je dat niet, dan maak je kennelijk verkeerde keuzes.

Daarom…
Ik gun iedereen leef-tijd, om te ontdekken wie je bent en wat jouw talenten zijn. Neem de tijd die jij nodig hebt (en overheden: denk veel meer mee vanuit zo’n perspectief dan vanuit systeemgrenzen. Daarom zijn in onze tijd experimenten met ‘gratis geld’ helemaal zo gek niet: vertrouwen boven wantrouwen). Dat is leven.

Met inachtneming van het voorgaande kun je op een gegeven moment, als je leven de grens van het hiernamaals bereikt, jouw levenslust met een gerust hart overdragen aan zij die na jou komen…

Dan heb je liefgehad, meer is niet nodig.

(Foto: visual hunt – Sint-Katelijne-Waver)

Jack Steeghs