Gisteren sprak ik onderstaande woorden uit in de kerk van Heumen. Over Pinksteren gesproken…

Gods Geest is geen vaag gebeuren. Gods Geest laat zich horen als een stevige wind, niet als een storm buiten… meer als een wervelwind binnenskamers – het huis ver-vullend, ver-volmakend. Niemand blijft onbewogen, want er staat geschreven: want zij werden allen vervuld van de Heilige Geest.

Je moet het wel zo kúnnen zien.

Ik neem u even mee, naar een ervaring die me levenslang zal bijblijven. Ik zat niet goed in mijn vel in een van de teams waarin ik heb gewerkt, het gebeuren is alweer jaren geleden… Op een gegeven moment diende zich een teamdag aan. Een onderdeel daarvan was paardencoaching. De paardencoach observeert het paard in de bak en zegt aan de hand daarvan hoe het met jou gesteld is. Niet veroordelend, maar vragend. Zou dit aan de hand kunnen zijn… Zou dat kunnen spelen…

Zo stap ik op een gegeven moment in de bak in de manege, ik wil het paard een aai over de bol geven, maar het paard gaat vervolgens als een wervelwind om me heen rennen… en binnen de minuut barst ik in tranen uit. Ik raak ver-vuld, vol vreugde.

Wat er gebeurde: de emoties die ik teveel had opgekropt had het paard van me overgenomen – vandaar dat galopperen. En ikzelf, raakte vol van vreugde, tot tranen toe geroerd. Het had zomaar Pinksteren kunnen zijn…

Terug naar de Schrift.

Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen ver­deeld, op ieder van hen neerzette: De Geest wordt vandaag verdeeld onder de mensen, een ieder krijgt een aandeel in deze heilige geestkracht. Dit betekent dat niemand kan zeggen: ‘ik’ heb of ‘wij’ hébben de Heilige Geest. De Geest van God is geen mensenbezit. De Heilige Geest is de bekrachtiging van alle begeesterde mensen samen. Dit betekent dat we sámen de levensopdracht hebben om met elkaar voortdurend de eenheid van die Geest op te zoeken en te bewaren. Op al die wegen waar een ieder van ons gaat. Opdat we één mogen zijn, binnen alle verscheidenheid die mensen kenmerken.

In het evangelie wordt de geest ‘de helper’ genoemd. De helper of ‘de Parakleet’ verwijst naar de rechtspraak, naar een advocaat die rechtsbijstand verleent: hij is degene die erbij geroepen wordt.

Volgens de evangelist Johannes is er vanaf de komst van Jezus in de wereld een zaak aanhangig tussen twee partijen. De ene partij is de wereld die in zonde is, de wereld die de Vader en de Zoon nog niet kennen. De andere partij bestaat uit de leerlingen van Jezus, de vrienden van Jezus, die vanaf het begin mét hem zijn.

De gebruikte taal uit de juridische wereld versterkt het belang wat er op het spel staat: de zaak van het licht tegenover de duisternis, de zaak van het leven tegenover de dood. Kerstmis, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren komen hier samen.

Er staat in het evangelie een verwijzing naar het boek Spreuken. Geheel in de stijl van het begin van het Johannesevangelie wordt de wijsheid en de schepping via God met elkaar verbonden in prachtige poëzie:

De wijsheid en de schepping

De HEER schiep mij aan het begin van zijn weg,

nog voor zijn werken, van oudsher.

Uit eeuwigheid ben ik gevormd,

vanaf het begin, voordat de aarde ontstond.

Ik ben al ontstaan toen er nog geen oceaan was,

toen er nog geen bronnen waren, rijk aan water.

Voordat de bergen werden neergezet,

nog eerder dan de heuvels, ben ik ontstaan.

Hij had de aarde en de velden nog niet gemaakt,

zelfs niet de elementen van de wereld.

Ik was erbij toen Hij de hemel op zijn plaats zette,

toen Hij een boog spande over de oceaan,

en daarboven het machtige wolkengewelf zette;

toen Hij de geweldige bronnen van de oceaan maakte

en de zee haar grens gaf,

zodat het water zijn geboden niet overtrad,

en toen Hij de grondvesten van de aarde bouwde.

Ik stond als uitvoerster aan zijn zijde,

en ik was zijn vreugde, mij dag in dag uit

verheugend voor zijn aangezicht, steeds weer,

mij verheugend over zijn aardrijk

en ik vond mijn vreugde bij de mensen.

Amen.

(Bronnen: Handelingen 2, Johannes 15 en 16, Spreuken 8)

Jack Steeghs