Een passage in psalm 94 heeft het over ‘wonen in de stilte’. Deze stilte staat voor het dodenrijk. Alles wat doods is lijkt geen contact meer te hebben met het goddelijke.

Psalm 94, 17

Had de HEER mij niet geholpen,

dan woonde ik al in de stilte van het graf.

Regelmatig te horen uit de mond van medemensen die het op enig moment heel zwaar hebben: ‘Wat heb ik aan die God als ik geen steun voel…’

Het is een van de moeilijkste kwesties op het kruispunt van geloven en leven. En dat wordt nog eens extra versterkt door onze tijd van leven, waarin ieder mens zelf verantwoordelijk wordt gemaakt voor succes en voor tegenslag. Kom dan maar eens met het heilshistorische verhaal van een God die mét jou is en niet laat vallen het werk dat Hij eens is begonnen…

Luisteren is alles

Wat ik dan meestal doe is luisteren. Luisteren is álles bij medemensen die tegen muren vol loze beloftes oplopen. Luisteren is álles als alle ellende als een boemerang genadeloos terugslaat, kwetst, eenzaam maakt…

Luisteren lost geen persoonlijke problemen op maar opent ongedachte ruimtes en perspectieven.

Waarom

Voor gelovigen, om opnieuw hun band met God onder ogen te komen en in gebed voor te leggen.

Voor hen die niets kunnen met God, om in de stilte te onderzoeken wat er allemaal speelt: Waarom verlatenheid zo naar de keel grijpt…

Waarom je tot op de bodem van de put moet afdalen om verder te komen…

De Vastentijd is aangebroken. Een geladen tijd bij uitstek voor ieder mens van goede wil om het eigen leven tegen het licht te houden.

(Foto: visual hunt, Harm Rhebergen)

Jack Steeghs