Tegenover diegenen die menen dat social media alleen maar nutteloze gesprekjes oplevert kan ik zeggen dat ik door dit medium in gesprek ben geraakt in mijn geboorteomgeving. Met het burgerboer-initiatief ‘Snoertseplak’. Vrij vertaald: ‘stuk grond aan de Snoertsebaan’…
Niet het milieu, niet (het eventueel gebrek aan) dierwelzijn, niet het gesprek met ‘de samenleving’ maar iets anders is het belangrijkste probleem van de agrarische sector… Namelijk de positie van de mens in de organisatie.
Ruim drie maanden geleden verscheen bij uitgever Boekscout ‘het persoonlijke verhaal’ van Jan en Riky Schut: twee betrokken plattelanders die hun boerenleven én onze maatschappij vanaf de Tweede Wereldoorlog tot en met vandaag beschrijven, waarbij de boerin de pen hanteert. In een serie blogberichten herneem ik dit boek. Vanwege de relevantie voor de weg die ik ga, in de tijd waarin we nu leven.
Ruim twee maanden geleden verscheen bij uitgever Boekscout ‘het persoonlijke verhaal’ van Jan en Riky Schut: twee betrokken plattelanders die hun boerenleven én onze maatschappij vanaf de Tweede Wereldoorlog tot en met vandaag beschrijven, waarbij de boerin de pen hanteert. In een serie blogberichten herneem ik dit boek. Vanwege de relevantie voor de weg die ik ga, in de tijd waarin we nu leven.
Ruim een maand geleden verscheen bij uitgever Boekscout ‘het persoonlijke verhaal’ van Jan en Riky Schut: twee betrokken plattelanders die hun boerenleven én onze maatschappij vanaf de Tweede Wereldoorlog tot en met vandaag beschrijven, waarbij de boerin de pen hanteert. In een serie blogberichten herneem ik dit boek. Vanwege de relevantie voor de weg die ik ga, in de tijd waarin we nu leven.
vroedman 