Meerdere generaties samen levend onder één dak… Is dat niet van vroeger? Ja, en daar waar het kán helemaal van nu en straks! In de stad en op het platteland.

Aanleiding voor deze bijdrage is een specifieke levenssituatie die door betrokkenen is aangegrepen om het geleefde leven te herzien: een getrouwde dertiger met een goede baan in de stad legt zijn verlangen naar het boerenleven bij zijn schoonfamilie neer – een familie waar vroeg of laat een bedrijf zonder opvolger beschikbaar komt.

Levensvragen leiden tot een verrassende carrièreswitch van een jonge dertiger, en nieuwe levensvragen worden er door opgeworpen. Ontstaan vanuit een onbevredigende arbeidssituatie komt een persoon in beweging, komen gesprekken in een hele familie op gang, komen levens (opnieuw) op gang:

Wie ben ik?
Wat wil ik (nu echt)?
Wat kan ik?
Met wie verbind ik me?
Waar leef en werk ik naartoe?
Uit welke bronnen put ik?

De dertiger leert na zijn studie en enkele jaren werken bij een multinational dat wat hij kan en wil niet samenvalt met de dagelijkse praktijk op de werkvloer. Omdát hij is getrouwd met een boerendochter mét een alleengaande oom als boer op het bedrijf waar haar moeder is opgegroeid, liggen er verbanden die aangesproken kunnen worden. Een heel proces komt op gang. En hij durft het aan.

Op het veranderende erf spreek ik de alleengaande oom over het leerproces:

Ja, zonder deze situatie zou ik over een jaar of vijf dit bedrijf eraan hebben moeten geven…
– Je had het verkocht?
Waarschijnlijk wel. Dat is de nuchtere realiteit als je alleen bent en de jaren steeds meer gaan tellen.
– En toen diende zich een nieuwe situatie aan?
Verrassend. Nu werk ik sinds kort met de man van mijn nicht samen om hem het boerenvak te leren. En er ontstaan nieuwe inzichten (de boer laat me een afgebroken binnenmuur zien waardoor jongvee meer licht krijgt en gemakkelijker in het oog gehouden kan worden).
– Er is al volop samenwerking?
Straks gaan we samen melken. Langzamerhand draag ik die tweemaal daags terugkerende arbeid aan hem over. Dat gaat goed. De andere werkzaamheden verdelen we naar wens en behoefte.
– Je gunt elkaar ruimte.
Precies. Ik heb ook een apart woongedeelte in de boerderij. Ik ga zijn gezin niet voor de voeten lopen. Het zijn jongelui die plannen genoeg hebben en nu stap voor stap in de praktijk hun dromen proberen te realiseren. Tegelijkertijd zien we naar elkaar om. Dat geeft mij de rust dat het goed is zo.
– Ik zie een tevreden mens voor me.
Zeker. En dank voor je belangstelling.

Jack Steeghs