Met een schilderij van ‘ons pap’ verbind ik verleden – heden en toekomst in een serie over mijn weg. Nu: communicatie is veel meer dan wat het lijkt…

In deze serie artikelen verken ik de weg die ik sinds vorig jaar ga. Als zelfstandige kom ik regelmatig in aanraking met allerlei marketingstrategieën en verdienmodellen om een niche in de markt te kunnen zetten. Boerenpastoraat is zeker zo’n niche. De communicatietips en -trucs uit de vaak meer zakelijke dienstverlening zijn vaak waardevol en bruikbaar in het verkennen van werkveld en bondgenoten, maar in mijn geval niet heel behulpzaam in wat ik doe.
Communicatie van wat ik bewerk is veel meer een kwestie van levensidealen communiceren dan dat het lijkt op klassiek dienstverlenend aanbod: ik luister, spreek, deel, stel bij en ga verder op weg…

Boerenpastoraat brengt het geleefde leven in gesprek. En als ik dát als vertrekpunt neem hoort datgene wat ik wil inzetten dáárop te worden afgestemd. Dan zit ik eerder op het niveau van tastend vermoedend kleine vragen stellen bij wat ik hoor en zie, dan het uitrollen van een beproefde marketingstrategie.
Boerenpastoraat is veel meer een kwestie van het inzetten van pastorale vaardigheden, zoals het inleven in het verhaal van de ander, het erbij blijven, dan meteen verwijzen naar bepaalde deskundigen of instanties – hoe waardevol die organisaties ook een bijdrage kunnen leveren aan de doelgroep waar ik me op richt.

De kracht van Boerenpastoraat zit in het ‘doen’ en in het ‘moment’. Boerenpastoraat lijkt sterk op een toneelspeler die zich avond aan avond inleeft totdat hij er klaar voor is, om in een serie voorstellingen elke keer weer als herboren een nieuwe ‘klik’ met het ‘publiek’ te maken. Of niet. Het blijft een serieus spel op leven en dood waarvan de werking nooit vanzelf kan spreken. Precies daarom is het een aanvulling op de bestaande dienstverlening in de landbouw.

Jack Steeghs