Zaterdag werd ik gepresenteerd in een van de geloofsgemeenschappen van parochie De Twaalf Apostelen. Onderstaand een groot deel van de overweging.

We horen vandaag lezingen over de universele liefde van God voor mensen, over Jezus en menswording, over gerechtigheid en bevrijding voor iedereen. Geladen woorden die mogen klinken in de viering waarin ik als pastoraal werker word gepresenteerd.

Grote woorden die nooit genoeg kunnen klinken. Als het ware: stevige botten van geloof, die erom vragen vlees, bloed en geest te krijgen. God kan niet zonder mensen. Want door mensen zoals u en ik krijgen die grote woorden plaatselijke inhoud en worden die woorden hanteerbaar. We mogen elkaar daarbij helpen en ik mag hierin de rol van voorganger vervullen. Een voorganger is geen baas of iemand die het allemaal weet. Ik zie mezelf als iemand die tastend, vermoedend in vertrouwen op weg gaat met al die mensen die op mijn levenspad komen, puttend uit de geloofstraditie die hier levend gehouden wordt.

En het grootste woord dat in de lezingen klinkt is liefde. Niet zomaar een gevoel. De liefde van Godswege is ook geen geheven vinger met voorschriften die zeggen wat wel en wat niet mag. Liefde schept juist alle ruimte om het goede te doen en het kwade na te laten. Bij God handelt het in de liefde altijd om menswording. Geen eenmalige opdracht. Menswording is nooit voltooid. Over menswording zegt Jezus in het Bijbelboek Lucas: ‘Wees barmhartig zoals je Vader barmhartig is’

Als vervolg schreef de auteur van het Lucasevangelie het boek Handelingen. Het boek Handelingen is een sterk staaltje praktijk uit het beginnende christendom. De eerste lezing van vandaag gaat over de weg die de eerste christenen gingen. Hier, in dit Bijbelboek, ontstaan de vier grote opdrachten die tot op de dag van vandaag leidend zijn in alle kerken: het vieren, leren, dienen en omzien naar elkaar.

In deze vier opdrachten is Jezus ons lichtende voorbeeld. Door met mensen op te trekken. Door daar te zijn waar de mensen zijn. Dat is ook mijn opdracht hier in De Twaalf Apostelen, in het bijzonder in Hernen en hier in Bergharen. Weliswaar in deeltijd, maar dat haalt niets af van wat mij te doen staat: waarderen wat er is. De verhalen horen, de zorgen en de vreugdes. Een kerkgebouw is daarbij bijzonder behulpzaam maar de blijde boodschap is niet bedoeld om verborgen te blijven in een gebouw. Ze vraagt erom geleefd, gedeeld te worden. Het liefst in de open lucht zoals hier en nu.
De blijde boodschap vraagt naast organisatorische voorwaardes en specifieke kennis vooral om: luisteren, de moed om buiten gebaande paden te gaan en om doen. De wereld in. Voorleven. Praktische wijsheid concreet maken. Dat is de liefde waar ik in mijn rol van pastoraal werker graag aan werk.

In het Bijbelboek Handelingen proef ik het elan van het beginnende christendom dat ook in onze tijd behulpzaam kan zijn. Omdat het naar mijn aanvoelen ongelofelijk belangrijk is om vertrouwde waarden als het ware opnieuw betekenis te geven. Zeggingskracht van wat was spreekt niet meer vanzelf. De vluchtige invulling van liefde is verleidelijk. We mogen er niet intrappen. Om geloofwaardig te blijven. Om verstaanbaar te blijven voor nieuwe generaties.

(Bronnen: Handelingen 10, Johannes 15)

Jack Steeghs