Het bezoeken van hen die niet zo gemakkelijk van het erf af komen is soms het beste dat je ooit in je leven hebt gedaan.

Ik zie hem nog zo aan de keukentafel zitten. Die oudere boer die altijd actief is geweest, maar nu alweer een tijdje noodgedwongen binnen zit en het reilen en zeilen op het bedrijf van op afstand moet volgen. Een hard gelag. Of deze gewaarwording wordt verzacht door regelmatig aanwezige huisgenoten, die hem van binnenuit kennen, is altijd de vraag. Want: hoe zijn ze aanwezig? En het karakter van die oudere boer maakt ook uit.
De boer die ik nu voor de geest heb is niet pessimistisch van aard maar voelt nu het grote verschil tussen ‘vol in leven en werken staan’ en door omstandigheden ineens niet meer mee kunnen doen. Het werk op de boerderij gaat altijd door. Maar wie ziet hem staan? Wie ziet het onzekere toekomstperspectief in zijn ogen? Hoe moet het met hem verder? Een hard gelag. Temeer daar in dit specifieke geval de vrouw des huizes niet meer onder ons is en hij er samen met zijn zonen alleen voor staat. Een mannenhuishouding. Eten op tafel krijgen lukt nog wel, al is het maar met hulp van tafeltje dekje. Maar wie prikkelt de geesten van deze mannen, de oudere man voorop?
De wens voor bezoek wordt niet gemakkelijk geuit. In dit geval zeker niet. Want het bedrijf ging en gaat altijd voor de aandacht voor de mensen die het werk verzetten en het leven met elkaar delen. Zoals het altijd is gegaan. Een hard gelag dat nauwelijks geuit wordt. En daardoor moeilijk hanteerbaar. Want ja, zoals veel boeren zijn ook deze mannen de hele week druk en staan ze nuchter in het leven. Dan doe je niet snel een beroep op buitenstaanders. Waarom zouden ze? ‘Weten zij wat wij doormaken?’ Zo wordt er soms heel wat afgetobd.

Die ene
Maar soms mogen we van geluk spreken. Dat net die ene op bezoek komt die aanvoelt dat bezoek nodig is. Die ene die liefdevol zonder oordelen komt en luistert, met hen lacht en huilt. Die ene die geen oplossingen neerlegt maar gewoon komt zoals het past. Soms is bezoekwerk gewoonweg alles. Zoals die ene keer dat al het vertrouwde blijvend in een nieuw licht wordt geplaatst.

(Foto: visual hunt, lynxsquared)

Jack Steeghs