Niet altijd zo zichtbaar: de godslamp die in elk kerkgebouw (in principe) altijd brandt…

Je hebt ze in allerlei variaties: de godslamp in kerkgebouwen. Vaak een kaarslichtje (of elektrisch, of gevoed door een lontje hangend in brandstof), met een contragewicht gehesen in de overkoepelde ruimte. Soms makkelijker bereikbaar. De symboliek blijft dezelfde: God is alom tegenwoordig en laat het werk dat hij eens begonnen is niet los…

Is de godslamp slechts een wetenschap voor professionals, pastores? Soms bekruipt me het gevoel dat de inhoud van alle pastorale arbeid ‘van mij’ afhangt. Dat als ‘de pastor’ er niks over zegt het niet relevant is. Wat doe je aan dit onbehagen? Om te beginnen: rustig blijven en accepteren dat de realiteit (soms ver) van het ideaal verwijderd is. En vervolgens: gewoon blijven hopen, durven en in de goede geest doorgaan.
Uitleg helpt, maar teveel uitleggen geeft een prekerige sfeer. Mij bevalt het beste om regelmatig lijntjes uit te gooien vanuit het heden naar overgeleverde bronnen van hoop. Zoals het in me opkomt.

Basiskenmerk van alle geloven is de doorgaande dragende levenslijn, ongeacht levensstaat, succes, mislukking, verdienste, prestatie, schaamte, jaloezie, geluk, angst…

We mogen er gewoonweg op vertrouwen dat God een bodem onder ons bestaan legt. Een basis van draagkracht met perspectief. Juist daar schuilt de betekenis voor mensen in onze tijd, gelovig of niet. Bidden doen we voor iedereen. Daarom blijft de godslamp branden.

(Foto: Diana Nieuwold kerkfotografie)

Jack Steeghs