Uit de lezingen van afgelopen weekend: alles dat wat bijna dood lijkt, dat wat mensen vaak allang afschrijven, dat houdt vanuit het perspectief van God leven in zich. Het Joodse volk heeft er zijn bestaansrecht aan te danken.

In het evangelie horen we van een genezing die veel verder reikt dan die ene zieke. Wij kunnen hiervan leren beter om te gaan met vormen van miscommunicatie waar we allemaal wel eens mee worstelen. En niet vast te komen zitten in een eigen mening of een eigen gelijk. Hoe actueel wil je het hebben?

‘Hou vol, er is licht aan het eind van de tunnel!’ Coronaminister Hugo de Jonge heeft het vaak gezegd tijdens de persconferenties op t.v. Om het volk moed in proberen te praten. Hoopverlening. Dat is belangrijk, overal daar waar overheidsmaatregelen nodig zijn die niet meteen voor een ieder duidelijk en nodig lijken.

De kracht van een gemeenschap is zo sterk als de zwakste schakel: en die zwakste schakel is het individuele eigenwijze ‘ik’. Daar hebben we er veel van in ons kleine land. In de coronacrisis heb ik meerdere keren gehoord en gelezen dat mensen zich niet altijd willen laten gezeggen.

Het ‘je kunnen laten gezeggen’ is ontzettend belangrijk voor ieders menszijn. Niet om niet meer na te denken, om horig en volgzaam te worden, maar om méér mens te kunnen zijn, zoals jij en ik bedoeld zijn.

Ik kan op deze plek alleen maar voor mezelf spreken. Over hoe ik in mijn leven en werken sta en waar deze parochie voor staat: en dat is écht eigentijds gericht, maar met inachtneming van overgeleverde geloofswaarheden, zoals vandaag.

In de wereld van kerk en geloven kún je niet: ‘een toefje’ van dit en ‘een toefje’ van dat, uit de rijke geloofstraditie nemen en het daarbij laten. Het is heel Hollands om die gans andere én nabije God naar onze hand te zetten. Maar dat is geen gelóven, dat is zeker weten!

In het evangelie van vandaag grijpt de evangelist Marcus terug op de Jesaja-profetie uit de eerste lezing, om aan te geven wat voor indruk Jezus destijds op het volk maakte.

Want: Jezus laat zelfs doven horen en stommen spreken. Het verhaal van de doofstomme (iemand die doof is en gebrekkig praat), dat verhaal reikt hier veel verder dan de genezing van één enkel persoon: dit genezingsverhaal strekt zich uit tot de communicatie tussen mensen in het algemeen.

Eerder in het Marcusevangelie speelt de stokkende communicatie tussen Jezus en de Farizeeën en Herodianen. En tussen Jezus en dorpsgenoten. En ergens verderop in dit evangelie wordt de communicatie tussen Jezus en zijn leerlingen aan de orde gesteld.

Het is boeiend om te zien hóé Jezus de doofstomme geneest… Na de aanraking van diens oren en tong kijkt Jezus naar de hemel en zúcht… Vervolgens zegt hij: ‘ga open!’ Een betekenisvol ritueel dat verderop in dit evangelie opnieuw wordt ingezet, daar waar de Farizeeën hem erin proberen te luizen.

De Jesaja-profetie uit de eerste lezing inspireerde Huub Oosterhuis tot het schrijven van het overbekende lied: ‘de steppe zal bloeien’. Bloei is een uitweg voor het volk dat al jaren in ballingschap zit.

Opnieuw leven, vanuit een bijna-doodervaring.

Het volk van God is dan op sterven na dood en van God verlaten. Redding wordt aangekondigd: ‘houd moed, wees niet bang, hier is uw God’.

Onbegrip, communicatie die niet wil lukken, het niet kunnen overbrengen van de boodschap die jij bedoelt, elkaar met woorden en beelden niet kunnen bereiken, dode communicatie… Ieder mens kent deze ervaring. We willen vaak zó graag vertellen van wat er zich in ons hart afspeelt. Maar daar gaat altijd iets aan vooraf: goed luisteren, horen naar wat het leven jou nú, in dit moment, te zeggen heeft. En als je dat niet kunt: je ópenen voor het bij mensen vaak ongedachte maar bij God altijd mogelijke: léven.

Een oud-kardinaal zei eens (Carlo Martini):

‘Merk eens op hoe Jezus altijd éérst het gehoor geneest. De spraak komt later. De genezing van de oren heet: openen. De genezing van de tong heet: losmaken. En zo gaat het dan ook. Want als de tong eenmaal los is, is er geen houden meer aan en gaan ze het overal rondvertellen!’

(Bron: Jesaja 35, Marcus 7)

(Foto: visual hunt, vschoenpos)

Jack Steeghs