Met een schilderij van ‘ons pap’ verbind ik verleden – heden en toekomst in een serie over mijn weg. In een derde bijdrage laat ik zien hoe ik mijn weg ga. Zó begint de zoektocht bij mij. En bij jou?

In de vorige twee bijdragen verkende ik allereerst in hoofdlijn de weg zoals die bij mij gelopen is en daarna de context waarbinnen mijn weg nu gestalte krijgt. Dit keer de aanpak, het hoe.

Er is iets merkwaardigs aan de hand in onze maatschappij. Het lijkt erop dat als volwassenen in de arbeidzame leeftijd geen afspraken of klussen in hun agenda hebben staan, dat er dan een onweldadige leegte ontstaat. Er is iets mis met je. Kennelijk. Is het niet vanuit jezelf, dan ontstaat dit onbehagen vanzelf vanuit huisgenoten, directe leefomgeving en instanties – want ja, een mens leeft niet van mooie dromen alleen, er mag brood op de plank komen. Op dit punt begint het hoe. Ook voor mij.

Vrede
Het allerbelangrijkste in zo’n fase? Het bewust koesteren van het besef dat waar je staat goed is. Ongeacht hoe de weg verder verlopen zal. Het is goed zo. Vrede. Elke dag weer zeg ik dat tegen mezelf.

En dan?
Ik doe veel met mijn biografie en dat raad ik alle theologen aan. Want een theoloog is vooreerst een kunstenaar van het werken met bewezen bronnen uit het verleden; overgeleverde verhalen van mensen. En die vertrouwde bronnen krijgen bij mij pas zeggingskracht als ik ze in gesprek breng met mijn eigen leven. De oogst zal zeker komen.

Jack Steeghs