Gedachten bij ‘Megastallen’…

Voorbij de stereotype opstelling van landbouw- en milieuorganisaties. Als dat zou kunnen?

Wat schieten we er als samenleving mee op …
als je ziet dat boeren en hun organisaties zó hun best doen
met het laten zien hoe goed ze bezig zijn,
als tegelijkertijd

sommige milieuclubs geen gelegenheid onbenut laten
en beeldbepalend zijn vanuit hun invloed tot in de hoogste regionen
en daardoor de intensieve veehouderij in de hoek zetten?

Loopgraven. Dat is de realiteit.

We schieten op elkaar in plaats van opschieten mét elkaar. Dat laatste kán wel.

Beter is het
als we naar elkaar luisteren,
juist bij de vele belangen en contrasten die spelen,
op individuele bedrijven, in gezinnen, in organisaties,
rondom kostprijs, milieuafwegingen en de boer zélf.

Luisteren is niet populair en lastig, zeker voor belangenorganisaties
die vooral ingericht zijn om hun eigen (zakelijke) belangen te bewaken.
Luisteren is een vak en betekent vooral: erkennen dat er veelstemmigheid heerst
en dat die veelstemmigheid erom vraagt gehoord te worden,
uiteengelegd, herkauwd misschien…

Als dát met elkaar gebeurt, sta je aan een nieuw begin,
dat voorbij gaat aan de klassieke tegenstellingen
tussen boeren en burgers,
tussen economische belangen en milieubelangen,
tussen meer industriële landbouw en kleinschalige landbouw…

Tegenstemmen hoeven geen belemmering te zijn voor vernieuwing.
Tegenstemmen zijn kansen,
mits je er écht in gelooft
en in de verbinding met de ander durft te blijven staan.

Zó proef ik momenteel de boerburgerbeweging Snoertseplak!

Snoertseplak is ook actief op de social media Twitter en Facebook.

Jack Steeghs