Psalm 41. Over meerdere vertalingen, verschillende accenten. En over grenzen verleggen.

Verschillende lagen in psalm 41, 2. Over relaties en grenzen verleggen van mens tot mens gesproken…

NBG 1951:
Welzalig hij die acht slaat op de geringe;
ten dage des onheils zal de HERE hem uitkomst geven;

Groot Nieuws Bijbel 1996:
Gelukkig ben je
als je je inzet voor de zwakken.
Want kom je zelf in nood,
de Heer zal je redden!

Nieuwe Bijbel Vertaling 2004:
Gelukkig wie zorgt voor de armen;
in kwade dagen zal de HEER hem uitkomst geven.

Bijbel In Gewone Taal 2014:
Gelukkig zijn mensen die voor anderen zorgen.
Als zij zelf in nood zijn, zal de Heer hen redden.

Meerdere vertalingen naast elkaar, verschillende accenten. Van bovenstaande vertalingen staat de NBG ’51 het dichts bij de grondtekst. De vraag is of deze grondtekst mensen in onze heel andere tijd bereikt en iets zegt? De Bijbel In Gewone Taal is de laatste in dit rijtje. In meer begrijpelijke taal. En dan?
‘Gelukkig’ is meer eigentijds dan ‘welzalig’ maar is naar mijn gevoel platter, minder geladen. Er gaat niets boven zaligheid. Toch? En is de inzet gericht op ‘de geringe’, ‘de zwakke’, ‘de arme’ of ‘de ander’?

De versie uit de Bijbel In Gewone Taal is naar mijn idee een mooie balans tussen wat de tekst wil zeggen en wat de lezer van nu begrijpt, zonder te moraliseren. ‘De arme’ zegt dat de ander arm is, maar is dat zo? Doe je hem/haar daarmee recht? Of zet je de ander daarmee in een hoek waar schaamte heerst en kwetsbaarheid die tijd vraagt om gezien te worden? Daarom lijkt mij de vertaling van ‘de ander’ beter.

Maar naar mijn idee wil dit ene Bijbelsvers nóg een spade dieper graven.

Het is niet alleen dat goed zijn voor de ander jou goed doet. Als je voor een ander opkomt of zorgt ontstaat er namelijk een (educatief) proces van leren en betekenis van het leven delen tussen jou en de ander. Daarom worden er in zo’n ‘zorgrelatie’ over en weer grenzen verlegt.

Jack Steeghs