Het schilderij van ons pap op de rouwkaart is zijn werk uit 2006 dat hij in 2011 opnieuw op de schildersezel onder handen neemt. Hij was er niet tevreden over. Hij zou het nooit meer voltooien. Het herseninfarct van ons mam komt tussenbeide. Een onvoltooid – voltooid heden.
Voor wie het gemist heeft (of na wil lezen): bijgevoegd de woorden die ik uitsprak tijdens de uitvaart van mijn vader.
De afgelopen weken schreef ik diverse teksten over het naderende levenseinde van mijn vader. Gisteren namen we in Neerkant afscheid van hem. Van onderstaand gedicht werd de laatste strofe gebruikt voor de rouwkaart en het bidprentje. Hierbij het hele werk.
Over de kam die ons pap jaren in gebruik heeft gehad, totdat hij met ons mam naar het dorp verhuisde…
Voorjaar 1971. Als jongetje van 6 loop ik rond op het boerenerf van mijn ouders. Bouwvakkers zijn aan het werk. Uit de luidsprekers van de radio schalt een liedje van Danyel Gérard. En dan gebeurt dit…
