Vorig weekend was het sacramentenzondag. Best ingewikkelde materie. De transformatie van brood en wijn in lichaam en bloed is en blijft een mysterie, dat om geloof vraagt en meer menszijn en geloof geeft.

Een geloofsgemeenschap kan niet bestaan zonder betrokkenheid op elkaar en op de eeuwige. Dat heeft álles te maken met de betekenis en de voedingskracht van sacramenten. Als ik het heel kort samenvat is een sacrament een bijzondere vorm van een gift van Godswege. Een geschenk voor het leven, dat aanzet tot beter leven. Alleen, met elkaar en met God. In de katholieke traditie zijn er maar liefst zeven sacramenten: bij gelegenheid van doop, vormsel, huwelijk, priesterwijding, ziekenzalving, biecht en het alles funderende sacrament van de eucharistie.
Sacramenten markeren het verlangen dat je gelovig door het leven wil gaan, waardoor je er met jouw persoon meer in kunt gaan staan dan als er geen sacramenten zouden zijn.
Het maakt nogal een verschil of je louter leeft bij de dag, of leeft naar de bedoeling van God met de hulp van zijn zoon – die als mens met onze vroege voorouders op aarde heeft geleefd. Leven zoals het komt of leven zoals het meer betekenis geeft?

Het is alweer jaren geleden dat ik actief werd op social media. Ik weet niet of u iets hebt of doet met Facebook? Ik vond het de eerste keer op Facebook best eng om te reageren op een bekende, in de wetenschap dat anderen gewoon mee kunnen lezen en reageren. Sommige mensen doen zich beter voor dan ze zijn. Schone schijn bedriegt. Ik voelde me enigszins ontregeld. En toch is Facebook, samen met vele andere social media, een goede manier om een soort van arrangement met elkaar aan te gaan. Een eigentijdse vorm van samenleven delen, zoals Jezus op zijn beurt met zijn vrienden deed in de Pesachviering.

De Jood Jezus onderstreept in het evangelie van vandaag de continuïteit tussen de joodse Pesachmaaltijd en het christelijke Pascha, dat door de gebaren en woorden van Jezus een geheel nieuwe inhoud krijgt. Het ongezuurde brood, dat Jezus van huis uit kende als verwijzing naar de slavernij én bevrijding uit Egypte, krijgt een nieuwe betekenis.

Doordat Jezus in het laatste avondmaal het breken van het brood op zichzélf betrekt krijgt het de lading van voedsel voor allen die willen leven in vrijheid. Mensen die vanuit het ‘dit is mijn lichaam’ leven worden nieuwe mensen, zonder zichzelf tekort te doen.

Ik was de eerste keer op Facebook ontregeld, omdat ik niet wist wat of wie er achter zat. Het identiteitskader ontbrak. Ik reageerde weliswaar op bekenden, maar ik vond het eng niet te weten wat de betekenis van de Facebook-gemeenschap precies inhield. Nu weten we dat Facebook een handig hulpmiddel is, maar ook een verdienmodel waarmee op dubieuze manieren reclame-inkomsten worden binnengehaald.
Toch geven social media jou als gebruiker een mooie manier om met anderen op afstand te communiceren en foto’s te delen. Als je je hoofd er bij houdt zijn social media een mooie aanwinst om de kwaliteit van samenleven te verbeteren. En de sacramenten in de katholieke kerk kunnen jou helpen, om ook tijdens je surfgedrag je hoofd er goed bij te houden.

In tegenstelling tot social media gaat het er in de sacramenten helemaal niet om hoe jij voor het oog van anderen bent. Het gaat er in sacramenten om wie jij werkelijk bent. Authentiek. Met heel je persoon.
Pas als je jezelf bent kun jij geven en delen van wat je hebt en ontvangen van wat je nodig hebt. In het gewone leven en op internet. Zoals Jezus het ons heeft voorgedaan.

(Bronnen: Exodus 24, 3 – 8, Marcus 14, 12 – 16.22 – 26)

(Foto: visual hunt, AbAberson)

Jack Steeghs