Twee jaar geleden overleed ons pap. Vorig jaar werd gaandeweg duidelijk dat ons mam niet meer naar huis kan komen en de jaren die voor haar liggen mag verblijven in een woon- zorgcentrum. ‘Dat zijn best veel veranderingen in korte tijd’, bedenk ik als enig kind, die vele jaren met hen leefde en werkte… Een blogserie over levenslessen van vroeger voor NU (11).

Veel boeren staan niet bekend om hun breedsprakigheid over het werk dat ze doen en over het leven dat ze leiden. Ook al zijn er tegenwoordig steeds meer uitzonderingen op zo’n ‘boerenbasisprincipe’, nog steeds zie ik de meesten het liefste vanuit een zekere vrijheid in stilte het alledaagse werk doen. Belangenorganisaties die het goed doen sluiten bij dat patroon van werken en leven aan. Als ze zeggen ‘wij spreken de taal van de ondernemer’, dan wordt precies dat bedoeld. Ze bewegen mee en stellen zich niet al te commercieel op. Dat laatste is tegenwoordig een hele uitdaging geworden…

Op het erf gebeurt het allemaal: daar worden de contacten gelegd en soms vriendschappen voor het leven gelegd. Zoals bij ons pap gebeurde met die ene bedrijfsverzorger in de jaren zestig. Als het klikt wordt het zakelijke in het leven ingebed. Daar was bij ons pap geen telefonische afspraak of agenda voor nodig. Al te romantisch? Soms. Lang niet altijd. Het allermooiste gebeurt als de bezoeker spontaan meehelpt met de klus die gaande is…

Zoals die keer, die ik me nu voor de geest haal, toen pap samen met de buurman bezig was de gierkelder uit te diepen – en het er niet inzat om even een uurtje aan de keukentafel bij te praten. De zaakvoerder van de coöperatie trok overall en laarzen aan en ging gewoon mee graven – voor zover zijn tijd dat toeliet natuurlijk. De koffie werd door mam ter plekke geserveerd. Al gravende kwam alles wat van belang was in gesprek en het was nog gezelliger ook.

Ik geloof dat toekomst in het verleden besloten ligt.

Ik geloof dat betrokkenheid niet vanop afstand kan gebeuren.

Ik geloof dat mensen mensen blijven en op zijn tijd graag een praatje maken.

Ik geloof dat de oplossing voor veel problemen dichtbij is:

in jezelf, in je hart, in je ogen, oren en in je handen.

Laten we dat dan voortaan maar gewoon als leidmotief in ons hart meedragen.

Jack Steeghs