Ik werk nu vijf jaar op het platteland in het basispastoraat en merk dat dit ‘ambt’ me als een tweede huid omgeeft. Toch zet ik af en toe graag stapjes opzij, richting boerenpastoraat. Ik merk dat deze verbreding inhoud en verdieping brengt in mijn reguliere werkweek.

Aan een kop koffie ontstond spontaan onderstaande tekst…

Daarom

beweeg ik me tussen heel verschillende werelden

waarvan de mensen elkaar niet kennen,

geen urgentie voelen, niet begrijpen en vaak negeren:

geen enkele kwade bedoeling, slechts het ontbreken van verbinding.

In onze huidige gefragmenteerde wereld

ontbreekt vaak de verbinding,

de moed en het risico…

op meer eenheid, meer menswording,

meer bestaansrecht en meer leven.

Velen negeren het persoonlijke

dat raakt, confronteert… en soms leidt tot pijn en verdriet.

Maar enkel het persoonlijke

kan helen, orde scheppen in de chaos,

overkomen leed verzachten en toekomst garanderen.

Aan het heersende politieke, economische en juridische systeem

wordt enkel gevraagd om zich te richten op het persoonlijke,

in samenhang met het alles omvattende:

nodig uit, ondersteun, faciliteer, corrigeer, voed op en vooral:

orden.

Het gaan aan de grens vraagt veel:

ontmoeting, voldoende tijd voor bezinning, voeden van zelfbewustzijn,

inschrijfbaarheid, nee-zeggen en beamen,

beseffen dat niet alles dat mogelijk is ook wenselijk is, past of kan.

Grensganger

Jack Steeghs