Ik werk nu vijf jaar op het platteland in het basispastoraat en merk dat dit ‘ambt’ me als een tweede huid omgeeft. Toch zet ik af en toe graag stapjes opzij, richting boerenpastoraat. Ik merk dat deze verbreding inhoud en verdieping brengt in mijn reguliere werkweek.
Aan een kop koffie ontstond spontaan onderstaande tekst…
Lees verder
De Andreasparochie heeft menshoge voeten als logo op de kerkdeur. Sinds ik in deze parochie een opdracht vervul krijg ik iets met die voeten. Aan het eind van de Vierdaagse een blog over schoeisel.
Volgens de boomkalender in het museum van Staatsbosbeheer in het Drents-Friese Wold ben ik een wilg. Die boom bepaalt mijn levensloop, karakter en persoonlijkheid (wijsheid afkomstig vanuit de Kelten). Verbluffend herkenbaar.
Eerder deze maand zag ik de theatervoorstelling ‘Wij Varkenland’ van Lucas de Man. Een verbluffend scherpe voorstelling over hoe het zo gekomen is met de varkenshouderij… Als je iets met platteland, veehouderij en mensen hebt: ga het zien!
Vorig jaar werd ik gegrepen door het boek van Lizzy van Leeuwen: ‘de hanenbalken’ – over zelfmoord op het platteland. In een serie berichten herneem ik dit boek, waarmee ik tegemoet kom aan haar wens: ‘…dit boek beoogt… een eerste stap te zetten in het doorbreken van het taboe rond zelfmoord in de land- en tuinbouw.’ (14)
vroedman 