Soms herneem ik werken uit het verleden. Om mezelf scherp te houden. De huidige coronacrisis bijvoorbeeld heeft het afgelopen jaar vooral het accent gelegd op het alarmerende karakter – om ervoor te zorgen dat maatregelen worden opgevolgd. Veel minder nadruk lag er op het palet aan kansen om ‘onze economie’ te ontdoen van ‘weeffouten’ (alsof je daarmee geen mensen kunt motiveren). Het allerbelangrijkste in elke crisis lijkt mij de nadruk op kansen. En al helemaal op het platteland.
Alle verandering is moeilijk, altijd. Ik kom vaak in concrete situaties van leven waarin mensen verandering wensen, maar waar het er meer op lijkt dat er eerst iets van buitenaf moet gebeuren voordat men zelf aan zet is…
De Plattelandse Aktiviteiten Klub (PAK) mag minder bekend zijn dan de Katholieke Plattelands Jongeren. Het plezier is er na 25 jaar niet minder om.
De band Normaal. Eigenlijk een emancipatiebeweging die 40 jaar lang høkend door het land heeft getrokken om nu eens eindelijk de neus op te trekken richting die altijd arrogante stad. Na dit jaar houdt het op. Nagenoeg alle plattelandsjongeren van mijn generatie zijn er door beïnvloed. Toch? Een kleine hommage.
vroedman 