Gedwongen te vertrekken of je niet meer thuis voelen. Huis en haard verlaten, het onbekende tegemoet. Het is van alle volkeren, tijden en plaatsen…

De roeping van Abram reikt lezers een levensbeschouwelijk perspectief aan waarmee ‘onteigenen’ niet alleen als verlieservaring kan worden verstaan. Dat ook! Maar er is zoveel meer. God spreekt Abram aan vanuit een opdracht.
Het op weg gezet worden zet mensen in hun eigen vaak onvermoede kracht.

Onlangs was ik op een conferentie getiteld ‘Voorbij de onteigening‘. Ik vind het treffend dat een volop agrarisch beeld wordt gebruikt om het in de marge gedrukte theologische beroepenveld opnieuw aan te vuren. Voor deze bijdrage beperk ik me tot twee besproken begrippen:

dispossession (onteigenen) en disconversion (het niet meer thuis zijn in je geloof)

Hiermee zijn allerlei verlieservaringen gemoeid…

… wat eerst ‘van jou’, van ‘ons’ was…
… symbolisch kapitaal, betekenisgeving, waardering…
… vertrouwdheid, eigenheid, vanzelfsprekende waarden…
… autoriteit…

Het schokeffect brengt een transitie in geloven en leven op gang…

… door toenemende afhankelijkheid…
… door in toenemende mate bepaald te worden door het oordeel van anderen…
… door de ontdekking van jouw en onze verantwoordelijkheid voor anderen (naar Emmanuel Levinas)…
… door meer gaan te beseffen: God/geloof/leven is geen bezit…
… door de herontdekking van de betekenis van de bron van het christelijk geloof = de voorgeleiding van Jezus – een onteigende persoon bij uitstek – voor Pilatus op Goede vrijdag…

Wat nu te doen?

– Laat (het leven aan je) gebeuren!
– Fixeer niet op geloof maar stimuleer mensen in hun mens-zijn!
– Wees creatief!
– Werk aan meertaligheid! (slechts één geloofstraditie als bron werkt bloedarmoede in de hand)
– Het is nodig dat er nieuwe priesterarbeiders komen!

Agrarische beelden
De factor grond is niet voor niets veel meer dan juridisch bezit of een economische productiefactor, ze is bestaansvoorwaarde.

Jack Steeghs