Leven volgens psalm 69: zonder grond onder je voeten gaat het niet…

Psalm 69, 2 – 3
Red mij, red mij, o God,
ik sta tot mijn nek in het water.
Steeds dieper weggezakt in het slijk,
heb ik geen grond meer onder mijn voeten.
Ik ben in het diepe geraakt
en de kracht van de stroom sleurt mij mee.

Een psalm waarin de spanning om te snijden is, vooral daar waar het gaat om het ‘wel in de wereld maar niet van de wereld zijn.’ Geloven is niet iets voor watjes. Vanuit bovenstaand fragment blijf ik stilstaan bij de levensvoorwaarde om grond onder je voeten te voelen. Letterlijk. Maar ook overdrachtelijk.
In mijn leven heb ik meerdere keren het gemis aan grond onder mijn voeten gevoeld. Het meest intensief rondom het stoppen als boer. Lees: ‘Vaste grond onder je voeten in tijden van crisis. Kan dat?’

Het is belangrijk om eerlijk naar jezelf en je omgeving te zijn en daar de tijd voor te nemen. Daar pluk ik nu de vruchten van. Het is daarom niet vreemd dat ik in de werksoort ben terecht gekomen waarin ik nu leef…

(Foto: pixabay)

Jack Steeghs