Heilig is tegenwoordig niet veel meer. Heiligheid wordt al snel besmeurd met pek en veren. Heilig lijkt op een bovencategorie uit de tijd dat de wereld nog maagdelijk en overzichtelijk leek. Maar heiligheid is wel degelijk een essentie in alle bestaan. Zeker in de Bijbel. Psalm 99.

Psalm 99, 3

Zij loven uw naam, zo groot en gevreesd:‘Hij is heilig.’

Heilig is de Onnoembare, het mysterie dat we ‘God’ noemen. De Gans Andere. De Schepper van al wat is en de Vervolmaker als al het andere al lang vervlogen is. Ik besef dat dit een geloofsuitspraak is, maar toch: Heiligheid bestaat. Dat de Heilige in deze psalm een ‘hij’ is betekent voor mij geenszins de bekende ordening van alle leven vanuit de man. Want ik kan de Bijbel niet anders lezen dan een bibliotheek vanuit geheel andere culturen dan die waarin ik leef. Een heel andere tijd ook, met andere gewoonten. De Bijbel is een bibliotheek vol van levens en geloofsdaden. Wij zeggen bijvoorbeeld niet meer dat we God ‘vrezen’, eerder spreken we van God serieus nemen of – in geloofstaal – aanbidden.

Ondanks die totaal andere omstandigheden heeft de Bijbel iets van een Heilige status gekregen en behouden. En dat is niet zomaar…

God is niet te bedenken, daarom Heilig

God is niet te vangen, daarom Heilig

God kun je niet uitsluiten, daarom Heilig

God is wel aan te roepen, daarom Heilig

God is wel te aanvaarden, daarom Heilig

God is wel te horen, daarom Heilig

Een ieder kan Go(e)d doen,

door er (voor elkaar) te zijn:

wees (een beetje) Heilig!

(Foto: visual hunt, johnhain)

Jack Steeghs