3 ½ jaar geleden overleed ons pap, bijna 6 weken geleden ons mam. De generatie die mij is voorgegaan is uit de tijd gevallen. ‘Nu mag ik het van hen geleerde waar gaan maken’, bedenk ik als enig kind, die vele jaren met hen leefde en werkte… Een blogserie over levenslessen van vroeger voor NU (30).
Fragmenten uit gesprekken met pap, winter/voorjaar 1997. Als ik ons pap te kennen geef het van hem overgenomen bedrijf in de verkoop te plaatsen is hij zeer afwijzend. Mam nog meer. Ik had het niet anders verwacht (zie het eerste deel uit deze blogserie). Hij heeft het moment aan zien aankomen maar hoopte steeds dat ik een meer geleidelijke weg zou gaan… Als ik vervolgens aangeef dat die geleidelijke weg niet meer kan, vloeien de tranen… ‘Doe het dan voor mij’, probeert hij… ‘Heel graag’ reageer ik… ‘Maar wie betaalt de rekening?’ Pap weer: ‘Maar zó ernstig is het toch niet. Je kunt een nieuwe toekomst verkennen zonder de oude meteen van de hand te doen…’ ‘Ja dat kan met sommige keuzes, maar niet met de keuze die ik ga maken. Ik kan niet een beetje vernieuwing verkennen met een beroepsperspectief waarin mijn hele leven aan de orde is en tegelijkertijd het oude erbij blijven doen. Groter groeien is nu de heersende trend die voorlopig niet zal ombuigen. En daar wil ik niet in mee omdat het niet bij mij past en jij net als ik weet dat ik vanwege mijn gezondheid niet meer uren in stallen kan doorbrengen. Tegelijkertijd wil ik het oude zeker niet weggooien maar verwerken tot iets dat beter bij mij past dan de uitdaging die agrarische sector en regelgeving voor mij hebben bedacht. En dat vraagt veel tijd.’ Pap vult verrassend aan: ‘Je zoekt een levenswijze die je kunt overzien. Ja, zo heb ik altijd willen werken en dat is nog gelukt ook. Wij hebben onze tijd mee gehad. Ik zie ook dat de tijden veranderen; dat het zo zakelijk wordt, niet echt mijn ding. Maar dat wat mam en ik voor jou hebben opgebouwd is nu toch niet meteen verdwenen? En de veranderingen die komen gaan veel meer boeren raken. Jij staat er nooit alleen voor. Waarom neem je dan nu zo’n rigoureuze stap?’ ‘Omdat ik er wel alleen voor sta en zie dat meer boeren er alleen voor staan, maar we missen met elkaar het vermogen om dit soort vragen op een veilige manier door te spreken.’
Jack Steeghs
vroedman 
Ha, Jack, Een hele dag te laat heb ik jouw ‘tekst van de week’ pas gelezen….. Wat een herkenbaarheid! Je zag al vroeg (1997) aankomen waar de maatschappij vast ging lopen. ( en niet alleen voor de boeren!) We komen inmiddels vingers tekort om alle crises te téllen. Alle respect voor de keuze die je hebt gemaakt! Trouw aan jezelf èn begrip voor de teleurstelling van je ouders: GROOTS om die twee moeilijke kanten te kombineren!
Hier voer ik al twee jaar oorlog (zonder bloedvergieten) met de directies van BrabantWonen- BrabantZorg…. Toen ik hier in 2015 kwam wonen ( in een aanleunwoning van het WZC ) hadden we een uitstekende locatiemanager die als kernwaarden had: ‘Aandactig, betrouwbaar en samen’ Daarmee hebben we met de Bewonerscommissie heel fijn samengewerkt. Na enkele jaren veranderde ze van baan: ze werd lid van de Raad van Bestuur van een andere organisatie. Daarna kwamen er – steeds méér- managers die ‘van alzo hoge’ besluiten nemen terwijl ze werkelijk geen flauwe notie hebben van onze mogelijkheden en met de jaren ook van onze toenemende ONmogelijkeden. Uiteindelijk werd er in mei van vorig jaar een *’bemiddelingsgesprek’ *toegezegd, maar….. daar zijn wij als bewoners van Nieuwehagen NIET bij uitgenodigd. ….. en het ‘verslag’ dat we kregen staat bol van schaamteloze ‘spindoctors-verdraaiingen’…!
Van een landelijk bureau kreeg ik door dat elke instelling – verplicht- een vertrouwenspersoon moet hebben. Telefoonnummer kon je vragen bij de receptie of de directie. De -slimme en attente- receptioniste die ik benaderde vond na lang zoeken (!) een nummer . Maar…. er stond achter dat ze dat NIET door mocht geven…..
Ik ben nu aan het duwen om een* echt bemiddelingsgesprek geregeld te krijgen. De brief daarover aan beide besturen *is intussen ook weer bijna een maand oud… Het wordt tijd voor een herinnering…
( ik heb ook leuke dingen hoor!!! Twee cursussen filosofie aan de Volksuniversiteit – in het gebouw van de bibliotheek in de Hinthamerstraat – met een juweel van een docente die niet staat te doceren, maar iedereen uitdaagt om zelf mee te dénken!! Daar kan ik met mijn twee stokken nog lopend naar toe!! Mocht je je vervelen ( haha!) dan is het prachtige boek ven Ger Groot ‘De geest uit de fles’ *een echte aanrader en zeker ook *’Machhiavelli’s lef’ van Tinneke.Beeckman . Met die twee boeken zijn we dit half jaar aan het werk.En ook mijn dwarsfluit helpt me nog steeds perfect als ik moet ‘uitblazen’…..
Sterkte met alles, Jack! Heel boeiend om jouw ontwikkeling te mogen volgen via mijn laptoppie! Toos
Herkenbaar Toos. Het blijft de kunst om de realiteit vanuit meerdere gezichtspunten onder ogen te komen en van daaruit met elkaar in gesprek te gaan. Uiteindelijk is er altijd een besluit nodig. Pas dan ontstaat helderheid. En omdat we mensen zijn kan daar ook op teruggekomen worden. Groeten, Jack