Ik schreef eerder over de reden waarom ik ben gestopt als boer – dit jaar twintig jaar geleden. Maar hoe ben ik nou uitgerekend op een nieuwe toekomst vanuit een studie theologie gekomen?

Wat kan een mens zichzelf aandoen? Vrijwillig nog wel. Sterker nog: studeren als volwassene is verre van gratis! Naast levensonderhoud heeft zeven jaar in deeltijd studeren me inclusief boeken en reizen meer dan €15.000,- gekost. En wat dan? Ik zag een toekomst voor me als dienstverlener of arbeidspastor. En misschien onderwijs? Maar in een snuffelstage op de middelbare school (geweldige ervaring) leerde ik dat dát het niet was voor mij. En een pastorale beroepsuitoefening? Misschien, maar niet zomaar in de volle breedte. Die rol zag ik niet zo zitten en dat heeft de praktijk me later bevestigd.

Bij veel mensen verlopen leerprocessen niet zo schools als instituties bedenken. Bij mij in ieder geval niet. Gaandeweg mijn leven heb ik vanuit diverse hoeken handvatten gekregen waarmee ik iets kan. En dan maakt het niet uit of ik die kennis opdoe vanuit een buurman die nooit verder kwam dan de lagere school, vanuit een academisch proefschrift of uit een interview met een bekende Nederlander dat ik toevallig op de radio hoor.
Bij mij werkt het zo dat ik een tijdje met zo’n handvat rondloop. En vervolgens integreer ik het geleerde als nieuwe kennis of vaardigheid, maar het handvat kan ook verworpen worden…

Zo loop ik voorjaar 1997 rond met een serieus voornemen om te stoppen met ons boerenbedrijf. En dan wordt het Pasen. Zoals meestal ga ik naar de Paaswake. In het kerkelijk jaar een hoogtepunt, omdat in die ene liturgische viering alle elementen die het christendom maken tot wat het is voorbij komen. Eindigend met de opstanding van Jezus als de christus en beginnend met de schepping.
Zo zit ik argeloos in de viering van 1997, totdat de voorganger in een aardedonkere kerk begint met het ritueel van het licht en ik als vanzelf parallellen ga zien met mijn eigen leven op dat moment. Ik houd het niet droog. Het wordt mijn viering. Alles valt op zijn plek en de weg die voor me ligt ontstaat als vanzelf.

Jack Steeghs