Op de laatste avond van de gesprekskring Grond van Leven hernemen deelnemers hun leven en vertellen van daaruit wie of wat God voor een ieder persoonlijk is. Een andere mogelijkheid die wordt aangeboden is om het geleefde leven in gesprek te brengen met dat van het roepingsverhaal van Mozes

Onderstaand een beproefde methode om levensweg en geloofsweg op een persoonlijke wijze met elkaar te verbinden…

Exodus 3, 1 – 14

Mozes was gewoon de schapen en geiten van zijn schoonvader Jetro, de Midjanitische priester, te weiden. Eens dreef hij de kudde ver de woestijn in, en zo kwam hij bij de Horeb, de berg van God. Daar verscheen de engel van de HEER aan hem in een vuur dat uit een doornstruik opvlamde. Mozes zag dat de struik in brand stond en toch niet door het vuur werd verteerd. Hoe kan het dat die struik niet verbrandt? dacht hij. Ik ga dat wonderlijke verschijnsel eens van dichtbij bekijken. Maar toen de HEER zag dat Mozes dat ging doen, riep Hij hem vanuit de struik: ‘Mozes! Mozes!’ ‘Ja, ik luister,’ antwoordde Mozes. ‘Kom niet dichterbij,’ waarschuwde de HEER, ‘en trek je sandalen uit, want de grond waarop je staat, is heilig. Ik ben de God van je vader, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.’ Mozes bedekte zijn gezicht, want hij durfde niet naar God te kijken.

De HEER zei: ‘Ik heb gezien hoe ellendig mijn volk er in Egypte aan toe is, Ik heb hun jammerklachten over hun onderdrukkers gehoord, Ik weet hoe ze lijden. Daarom ben Ik afgedaald om hen uit de macht van de Egyptenaren te bevrijden, en om hen uit Egypte naar een mooi en uitgestrekt land te brengen, een land dat overvloeit van melk en honing, het gebied van de Kanaänieten, de Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten. De jammerklacht van de Israëlieten is tot Mij doorgedrongen en Ik heb gezien hoe wreed de Egyptenaren hen onderdrukken. Daarom stuur Ik jou nu naar de farao: jij moet mijn volk, de Israëlieten, uit Egypte wegleiden.’ Mozes zei: ‘Maar wie ben ik dat ik naar de farao zou gaan en de Israëlieten uit Egypte zou leiden?’ God antwoordde: ‘Ik zal bij je zijn. En dit zal voor jou het teken zijn dat Ik je heb gestuurd: als je het volk uit Egypte hebt weggeleid, zullen jullie God bij deze berg vereren.’ Maar Mozes zei: ‘Stel dat ik naar de Israëlieten ga en tegen hen zeg dat de God van hun voorouders mij gestuurd heeft, en ze vragen: “Wat is de naam van die God?” Wat moet ik dan zeggen?’ Toen antwoordde God hem: ‘Ik ben die er zijn zal. Zeg daarom tegen de Israëlieten: “IK ZAL ER ZIJN heeft mij naar u toe gestuurd.”’ 

• Het gebeurt daar waar je het niet verwacht

Vlak voorafgaand aan Exodus 3 wordt duidelijk dat Mozes ver van huis is, ver van zijn familie en ver van zijn vertrouwde leefwereld. Achter in de woestijn leidt hij een kudde schapen…

• Herkenning van het mysterie = zien en persoonlijk geraakt worden

Een doornstruik vat vlam maar verteert niet. Het vuur blijkt een visioen van God op heilige grond. Pastoraat. Daar waar de eerbied voor het leven zich laat heiligen.

• De weg van hoop en bevrijding loopt door de woestijn…

De woestijn staat vol doornstruiken. Je kunt er niets mee, tenzij… als drager van de lichtglans van God. In lichter laaie mag het volk van God het vuur van God verder dragen, dwars door de woestijn. God zal voeden. Mensen mogen hoeden.

• Eerbied voor het visioen

Op de heilige grond doet Mozes zijn sandalen uit. Staand als Adam voor zijn schepper. Maar hij durft niet te kijken: hoe zou een sterveling ooit de God van hemel en aarde kunnen aanschouwen?

• Een hulpvraag vraagt erom gesteld te worden

God heeft de ellende van zijn volk gezien. Daarom daalt hij af van een verheven ‘alzo hoge’ naar een menselijke ‘aardse realiteit’. God hoort, God ziet. Het is voor mensen voldoende om zich te openen voor het hemelse en zich uit te spreken over het aardse.

• Zending is nooit verblijvend

Mozes vraagt zich af waarom God hem uitverkiest? ‘Ik ben met je’, zegt God. Godsvertrouwen geeft zelfvertrouwen. Mozes weet niet alles maar genoeg om te luisteren en op weg te gaan.

• Succes is niet verzekerd

Vertrouwen is er niet zomaar ineens. Mozes is niet meteen waar hij wil zijn. Zijn identiteit mag groeien. Daarvoor krijgen mensen levenslang.

• Identiteit

God maakt zijn identiteit bekend aan Mozes. De enige plek in de Bijbel waar dat gebeurt: ‘Ik ben die (er ook nog) is’. De God van Abraham, Isaak en Jacob zal jullie God zijn. Geloof. Toe maar… Een onthulling en tegelijkertijd verhulling van Gods ware identiteit. Mozes weet voldoende, om verder te gaan.

(Foto: Brandende Braambos – visual hunt, Roel Wijnants)

Jack Steeghs