Afhankelijk zijn in een tijd waarin iedereen zichzelf mag aanvuren. Psalm 44.

Psalm 44, 24 – 27
Word wakker, Heer, waarom slaapt u?
Ontwaak! Verstoot ons niet voor eeuwig.
Waarom verbergt u uw gelaat,
waarom vergeet u onze ellende, onze nood?
Onze ziel ligt neergebogen in het stof,
ons lichaam vastgekleefd aan de aarde.
Sta op, kom ons te hulp,
verlos ons, omwille van uw trouw.

In het oude testament is God de schepper van hemel en aarde die van een afstand bestuurt. Hij is hier niet een soort partner van mensen – dat komt pas via Jezus in het nieuwe testament. De schrijvers van de teksten in het oude testament waren geen geschiedschrijvers. Hun geschiedenis was de door God ingegeven Bijbelse geschiedenis.

De toon in menig psalm verraadt daarom een levensfilosofie, een afhankelijkheid, die de meeste mensen in de 21e eeuw vreemd in de oren zal klinken. In een tijdsgewricht waarin elke burger zichzelf mag empoweren om volop mee te kunnen doen – participeren – valt het op dat er in deze teksten geen sprake is van actie. Integendeel. Met de bril van nu op lees ik taal die een slachtofferrol verraadt.

En toch…

Enkele jaren geleden schreef ik het volgende over de wonderlijke paradox in mijn werk. Focus vroedman: loslaten en afhankelijk worden.

Foto: kunstwerk Lotta Blokker (Visual Hunt, FaceMePLS)

Jack Steeghs