Wat mij in de berichtgeving omtrent de giga-geitenstal in Hurwenen elke keer weer opvalt: het gaat over procedures, risico’s voor dier en mens en wat al niet meer… Maar het gaat zelden over de mensen die op die plek ooit boer zijn geworden en er met het oog op de toekomst het beste van proberen te maken…
Vorige maand deed ik via twitter een klein onderzoek naar het eventuele onderscheid tussen katholieke en protestantse boeren. Tijdens enkele babbels ontstond dit blogbericht.
Vanuit mijn boerenhart hoor ik vaak bij het ja-kamp. Vanuit mijn politieke hart bij het nee-kamp. Hoe kijk ik tegen het touwtrekken tussen beide kampen aan? De kwestie die me de aanleiding geeft deze blog te schrijven: de voorgenomen melkgeitenhouderij aan de Schoofbandweg in Hurwenen.
Het is gemakkelijk gezegd. Als boerburger-beweging Snoertseplak verkondigen dat ‘we’ een goed antwoord hebben op het doodlopende spoor van de grootschalige Nederlandse land- en tuinbouw. Uniek aan Snoertseplak is dat het in Zuidoost-Brabant gewoon gaat gebeuren.
vroedman 