Als de liefde niet bestond, was ik de grote rivieren nooit overgestoken, had het liedje Op Fietse nooit geklonken zoals ik het heb leren beluisteren… en was het verschijnen van ‘Vlier’ vandaag waarschijnlijk aan mijn aandacht ontsnapt. Maar het is allemaal anders gelopen.
35 jaar geleden. Thuis op het boerenerf. Aan de slag om mest uit te rijden. Lang geleden en ook weer niet. Het zou zomaar vandaag kunnen zijn.
Sinds kort valt het werk van boeren en tuinders niet meer onder Economische Zaken en is er weer een echt ministerie van Landbouw. Wat ik dit dienstbare ambt wil meegeven…
Het is een weg van jezelf levenslang openstellen en leren. Vallen en opstaan. Leraar en leerling willen zijn. Niet een keer maar steeds weer. Dat maakt compassie zo’n lastig en weerbarstig begrip in onze tijd van leven.
Onlangs ging ik voor in een viering van de San Salvator gemeenschap met als thema: ‘spelenderwijs scheppen’. Uit mijn overweging over de Bijbelse schepping van hemel en aarde en al wat leeft, in relatie tot de landbouw en wij in onze geheel andere tijd van leven.
vroedman 