Veel pastores en predikanten zijn terecht trots op het feit dat ze veel mensen kennen op een manier die je bij weinig beroepen tegen komt. Dit persoonlijke kennen is belangrijk in elke geloofsgemeenschap. Vertrouwensrelaties zijn de kurk waarop alle geloven drijft.
35 jaar geleden. Thuis op het boerenerf. Aan de slag om mest uit te rijden. Lang geleden en ook weer niet. Het zou zomaar vandaag kunnen zijn.
Sinds kort valt het werk van boeren en tuinders niet meer onder Economische Zaken en is er weer een echt ministerie van Landbouw. Wat ik dit dienstbare ambt wil meegeven…
Onlangs ging ik voor in een viering van de San Salvator gemeenschap met als thema: ‘waar het op aankomt.’ Onderstaand een lichte bewerking van mijn overweging. Over verantwoordelijkheid. Over handelen in het perspectief van een geloofsgemeenschap.
Het is een weg van jezelf levenslang openstellen en leren. Vallen en opstaan. Leraar en leerling willen zijn. Niet een keer maar steeds weer. Dat maakt compassie zo’n lastig en weerbarstig begrip in onze tijd van leven.
vroedman 