Het is belangrijk, want voedend en helend voor jezelf, om stil te staan bij hen die niet meer hier op aarde met jou mee kunnen trekken. Stilstaan bij hen ‘die uit de tijd zijn gevallen…’ Daarom is er jaarlijks op 2 november Allerzielen: ‘niemand leeft en sterft voor zichzelf…’ Onderstaande overweging komt uit de Allerzielenviering van gisteravond in Bergharen.
Hoe actueel wil je het hebben? Schriftteksten zijn bijna altijd actueel, maar de laatste tijd heb ik het idee alsof ze zelfs voor de huidige actualiteit geschreven zijn. Een omgekeerde wereld. Onderstaande overweging schreef ik voor de weekendvieringen van 17/18 oktober.
Onderweg naar het licht. Een voorbede in coronatijd. Anders op weg naar het licht dat komen gaat…
Het draait in de Schrift om het in alle vrijheid, met datgene dat God ieder van ons ingeeft, doen wat aan ons gevraagd wordt. God doen = goed doen, zonder aanzien des persoons. Er is veel zelfkennis nodig om een goed mens te zijn, oefening ook. En de blijvende – en blije – erkenning dat je mens bent. De overweging van vorig weekend.
